เจ้าหลง ชีวิตน้อย ๆ ข้างถังขยะ EP.4 สอนได้

“เจ้าหลง” หมาจรพันธุ์ทางธรรมดาตัวหนึ่ง แน่นอนว่าจากหมาจรที่มีพฤติกรรมต่างๆแบบอิสระ แต่เมื่อเข้ามาอยู่ในบ้านกับคน ต้องเปลี่ยนพฤติกรรมหลาย ๆ อย่างของมันให้ได้เพื่อให้มันอยู่กับคนได้สงบ และสง่างามด้วย

มาเริ่มกันที่เรื่องของการฝึกนิสัยในการขับถ่ายกันก่อน ช่วงแรกที่เอาเจ้าหลงเข้าบ้าน อีนางน้อยนึกอยากจะฉี่ตรงไหนก็ฉี่ หาวิธีต่าง ๆ ในอินเตอร์เน็ตลองทำดูไม่ว่าจะเป็นวางหนังสือพิมพ์ให้คุ้นกลิ่น หรือหาที่เหมาะ ๆ เวลามันจะฉี่ให้อุ้มไปที่เดิม ๆ บอกเลยไม่เคยทัน พอนางดม ๆ ยังไม่ทันได้อุ้มเลย นางปล่อยแล้วจ้า ในบ้านก็จะเหม็นกลิ่นฉี่ของนางเป็นอย่างมาก ถูบ้านทุกวัน ๆ ละ 2 รอบ บางวันต้องถูด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อ รวมถึงฉีดสเปรย์ไล่กลิ่น (บ้านที่เราอยู่เป็นแบบปิดหลังบ้าน เปิดแค่หน้าบ้าน อากาศถ่ายเทได้น้อยมาก) ส่วนอึอันนี้สบายหน่อย นางไม่ยอมอึในบ้านเลย ต้องออกไปอึนอกบ้านเท่านั้น (ยกเว้นคืนแรกที่พามาน่าจะเป็นเพราะนางกินยาถ่ายพยาธิด้วย เลยทนไม่ไหวอึในบ้าน)

เราลองเปลี่ยนวิธีการสอนนางใหม่ เพราะเราสังเกตแล้วว่าเจ้าหลงจะฉี่หลังตื่นนอนทุกครั้ง และระหว่างเล่นบ้างบางครั้ง ฉะนั้นเวลาเจ้าหลงตื่นนอนช่วงกลางวันไม่ว่านอนกี่ครั้ง ตื่นกี่ครั้งเราก็จะพาเจ้าหลงออกไปเดินฉี่นอกบ้านเสมอไม่ว่านางจะปวดหรือไม่ปวดเราจะพาเดินจนกว่านางจะฉี่ และก่อนเอาเข้ากรงนอนตอนกลางคืนก็จะพาไปเดินฉี่ อึก่อนทุกวัน เราทำอยู่แบบนี้เสมออยู่ประมาณ 3-4 วัน ระหว่างวันถ้านางเล่นแล้วฉี่ในบ้าน ก็จะมีตีบ้างเล็กน้อย พร้อมกับพูดบอกเสมอว่าปวดฉี่ให้บอกจะพาไปฉี่ข้างนอกฉี่ในบ้านไม่ได้นะ แล้วก็ต้องชี้ให้นางดูเวลาที่เราต้องค่อยเช็ดฉี่นางด้วย วิธีนี้ถือว่าได้ผลสำหรับเจ้าหลง หลังจากนั้นเหมือนนางรู้ตัวเวลาตื่นนอนแล้วนางจะเดินมาที่ประตูบ้านเพื่อรอให้เราพาไปฉี่ หรือเวลาปวดก็จะมาร้องบอกที่ประตูบ้าน ถ้าเกิดเราช้าไม่ทันใจ นางก็จะกระโดดขึ้นหลัง หรือเอาหน้ามาซุกกับตักบ้าง แรงสุดคือเอาเท้าถีบตัวเราเพื่อให้พาไปฉี่ อันนี้คงไม่ไหวจะราดแล้ว…เราคิดเองนะ 555

นั่ง ขอมือ คือสิ่งที่เราสอนเจ้าหลงตั้งแต่มาอยู่ด้วยกันแรก ๆ เราเคยเห็นว่าสุนัขสามารถทำเรื่องพวกนี้ได้แต่ต้องสอนตั้งแต่เขายังเด็ก เจ้าหลงมาอยู่กับเราตั้งแต่อายุน่าจะประมาณ 2 เดือนการสอนเรื่องพวกนี้ไม่น่าจะยาก เริ่มจากการสอนให้นั่ง อันนี้ง่ายมากเวลาจะให้อาหารแต่ละครั้งเราแค่พูดว่า “นั่ง” และเอามือตบที่บริเวณก้นด้วยนะ พูดซ้ำ ๆ จนกว่านางจะนั่ง ค่อยเอาอาหารให้กินเท่านั้นเองฝึกไม่ยาก วันเดียวรู้เรื่อง ขั้นต่อมาคือการขอมือ เราฝึกก่อนให้อาหารเช่นกัน เราบอกเจ้าหลงว่า “ขอมือ ๆ” สิ่งที่ได้คือ หมาทำหน้างง ???? มองมาที่เรา มันคงคิดว่า มือไหน มือคืออะไร จนต้องพูดไปด้วย แล้วก็ยื่นมือไปจับขาข้างหน้ามันทีละข้างสลับข้างกันไปมา พร้อมกับการพูดว่านี่คือการขอมือนะ จำไว้ เราฝึกเจ้าหลงอยู่แบบนี้ประมาณ 2 วันหลังจากนั้นพอบอกว่า นั่ง ขอมือนางก็ทำได้เองเลยจ้า (ถึงจะเป็นหมาจรก็สอนได้นะ นางรู้เรื่อง)

หลังจากที่เราสอนเจ้าหลง นั่ง ขอมือ ได้แล้ว ก็มาเริ่มสอนให้นอนลง สอนยากนิดหน่อย เพราะคงจะงง ว่านอนยังไง แต่สุดท้ายนางก็ทำได้ ต่อด้วยการบอกให้นั่งยอง ๆ และการยืน ข้อเสียคือนางนั่งยองๆกับยืนเองไม่ได้ต้องมีที่เกาะเท่านั้น แต่นางรู้ว่านั่งยอง ๆทำยังไง ยืนทำยังไงเท่านั้นเอง เท่านี้ก็ชื่นใจล่ะ สำหรับการสอนหมาแบบบ้านๆอย่างเรา ส่วนการสอนให้หมอบ นางทำไม่ได้เลย น่าจะเพราะเราสอนเลยขั้นตอนไปหน่อย จริงๆการสอนให้หมอบควรสอนก่อนการสอนให้นอน หรือ ยืน นางน่าจะทำได้ (อันนี้เราคิดเองนะว่าเจ้าหลงน่าจะต้องสอนหมอบ ก่อน นอน และยืน)

เวลาที่เราขับมอเตอร์ไซด์พาเจ้าหลงไปวิ่งเล่นที่สนามหญ้าข้างนอก แรก ๆ จะให้นั่งกลางระหว่างตัวเรากับแฟน โดยที่เราจะเป็นคนจับตัวเจ้าหลงไว้ เพราะนางชอบยื่นหน้าผ่านใต้รักแร้แฟนมองไปข้างหน้า จนบางครั้งกลัวจะหล่นจากรถเหลือเกิน จนคิดว่านางคงอยากเห็นวิวถนนข้างหน้ามากกว่า แฟนเลยลองให้นางนั่งตะกร้าหน้ารถ ครั้งแรกนางนั่งพอออกรถได้นิดเดียว นิดเดียวจริง ๆ นะ นางลุกขึ้นแล้วก็ร่วงลงสู่พื้นดิน ร้องสิคะงานนี้ โอ๋กันอยู่พักใหญ่กว่าจะนิ่งได้ โชคดีที่นางไม่ได้บาดเจ็บอะไร แต่น่าจะร้องเพราะตกใจมากกว่า

แต่เราก็ยังคิดว่านางน่าจะนั่งตะกร้าหน้ารถได้ ก็เลยไปหาลานกว้าง ๆ ลองเอานางนั่งหน้ารถ คือถ้าร่วงก็ไม่ต้องกลัวรถอื่นมาเหยียบ ไม่ต้องกลัวเสียหลักรถล้มทั้งหมาทั้งคนได้เจ็บกัน เราจับนางนั่งลงในตะกร้านางตัวสั่นเล็กน้อย คงกลัว เราบอกว่าให้นั่งนิ่ง ๆ แล้วค่อย ๆ ขับรถออกไป ว้าว ๆ ครั้งนี้นางไม่ร่วงลงสู่พื้นจ้า นางนั่งได้แล้วเราคิดว่านางคงกลัวเลยไม่กล้าลุกขึ้น ไม่กล้าดิ้น พาขับรถวน ๆ สักพัก นางเริ่มขยับตัวหามุมนั่งสบาย ๆ หลังจากนั้นทุกครั้งที่ออกไปข้างนอก นางมักจะดิ้นรนเพื่อขอนั่งตะกร้าหน้ารถเสมอ

สุดท้ายที่เราสอนเจ้าหลง คือการให้นางไปเรียกอีกคน เพื่อมาเอาอาหารให้นางกิน เพราะปกติเราจะเป็นคนคลุกข้าวให้นาง แล้วก็เป็นคนเอาให้นางกินเอง มีบางครั้งที่จะให้แฟนเป็นคนเอาให้นางบ้าง ครั้งแรกที่เราสอนคือเราวางชามข้าวนางไว้จุดที่นางขึ้นไม่ถึงนะ แล้วบอกให้นางไปเรียกแฟนมา เอาล่ะสิ หมา งง?? มองหน้าเราบ้าง มองหน้าแฟนบ้าง หิวก็หิว วิ่งไปหาใครก็ไม่ได้กิน

จนแฟนบอกว่ามานี่มา นางก็วิ่งไปหาแล้วแฟนเรา แล้วแฟนก็เดินมาเอาชามข้าวให้นางกิน ครั้งที่สองเราก็ทำเหมือนเดิมบอกให้นางไปเรียกแฟนเรามา นางก็วิ่งไปได้ครึ่งทาง วิ่งกลับมาหาเราอีก ก็บอกอีกว่าไปเรียกมา นางวิ่งไปจนถึงตัวแฟนแล้วแฟนก็เดินมาเอาชามข้าวให้นางทันที ครั้งที่สามเราก็ทำเหมือนเดิมอีก รอบนี้แค่บอกว่าไปเรียกเขามาสิ ถ้าหิวก็ไปเรียกมาให้ได้ เท่านั้นแหละวิ่งปรูดไปเรียกมาเลยจ้า ไม่มามีเห่าเรียกด้วยนะ เอาเป็นว่านางรู้แล้วว่าถ้าจะกินข้าว แค่พูดว่าไปเรียกมานางก็ไปทันที

** เวลาให้อาหารสุนัขเราควรลูบหัวเขาด้วย เพื่อสอนให้สุนัขไม่หวงของกิน ไม่ดุเวลามีคนเข้าใกล้ขณะที่สุนัขกำลังกิน อันนี้ไปอ่านเจอมาแล้วลองทำดู ได้ผลจริงๆนะ เจ้าหลงไม่เคยหวงของกินเลย