เลือกเกิดไม่ได้ (6) สู้ชีวิต

เลือกเกิดไม่ได้ (6) วันนี้เป็นเรื่องอัพเดทครอบครัวแม่หมากับลูกที่สวนสาธารณะธารา อ.เมืองกระบี่นะคะ เรายังคอยแวะไปให้อาหาร + น้ำกับพวกนางเกือบทุกวัน (บางวันฝนตกหาตัวไม่เจอทั้งแม่และลูก) หลังจากที่ประกาศหาบ้านและได้บ้านใหม่ไปแล้ว 3 ตัว ตอนนี้เหลือ 2 ตัวที่อยู่กับแม่ (ตัวเมียทั้งคู่)

ประมาณช่วงกลางเดือน มิ.ย. 2562 เราซื้อยากำจัดเห็บ หมัด ป้องกันโรคเรื้อน ไปให้ทั้ง 3 ตัวกินเพราะช่วงก่อนเห็นลูกหมาเป็นแผลตามตัว ขนล่วงเป็นหย่อม ๆ แล้ว อาทิตย์หลังจากนั้น เราก็ซื้อยาถ่ายพยาธิไปให้กินอีกตัวละ 1 เม็ด (โดยได้รับคำแนะนำจากคุณหมอเสมอ)

จนผ่านมาปลายเดือน มิ.ย. สภาพของเจ้าขาวและลูกดีขึ้นมาก ไม่เห็นหมัดแดงตามตัวเจ้าขาวแล้ว และเจ้าขาวเริ่มอ้วนขึ้น ส่วนหนึ่งน่าจะมาจากการให้นมลูกน้อยลง มันมีนิสัยขี้เล่น อยากให้หยอกเล่นด้วยทุกครั้งที่ไปหา ส่วนเจ้าตัวเล็กทั้ง 2 (เราเรียก เจ้าสี่ เจ้าห้า) แผลที่เกิดจากน้ำลายเห็บ หมัดหายแล้ว ขนใหม่เริ่มขึ้นมาสวยเชียว

ทั้ง 3 ชีวิตร่าเริง ดูแข็งแรง วิ่งเล่นกันเก่งมา เจ้าขาวพาลูกย้ายจากจุดเดิมที่เจอครั้งแรกมาอยู่พื้นที่โล่งใกล้บ้านคนมากขึ้น (ห่างจากจุดแรกที่เคยเจอกันพอสมควร) ใจหนึ่งก็ดีใจเพราะบริเวณตรงนี้ ยุงไม่เยอะมากมีพื้นที่ให้พวกนางวิ่งเล่นและหาตัวพวกนางง่ายใจหนึ่งก็กลัวว่ามันจะไปกวนใครเขา ให้รำคาญแล้ววางยาเบื่อมันเหลือเกิน แต่พอมอง ๆ แล้ว บ้าน 2-3 หลังตรงนั้นเลี้ยงหมากันด้วย คงจะมีใจเมตตาพวกมันอยู่บ้าง

เจ้าขาว เจ้าสี่ เจ้าห้า ไม่ค่อยออกมาวิ่งที่ถนนทำให้หายห่วงได้หน่อย เวลาเห็นเราไปหาเดี๋ยวนี้ทำท่าทางดีใจกันใหญ่ ตัวแม่แทบจะกระโดดขึ้นกอดเรา ส่วนตัวลูกวิ่งกระดิกหางมาหา พอจะลูบหัว วิ่งหลบซะงั้น ?? ขอเว้นช่องว่าง 1 เมตรจ้า

ทุกครั้งที่ให้อาหารเสร็จ พวกนางก็จะมานั่ง ๆ ยืน ๆ ส่งเรากลับบ้านตลอด บางครั้งมองกันจนสุดสายตา แต่ไม่วิ่งตามคือข้อดีของพวกนาง

เพราะมันจะอันตรายมาก กลัวรถจะชนพวกนางถ้าขืนวิ่งตามมา เรากับแฟนตั้งใจว่าจะแวะไปให้อาหารพวกนางไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะไม่เห็นพวกนางอยู่บริเวณนี้แล้ว จึงจะหยุด #อยากให้พวกนางมีบ้านที่รักและดูแลไปตลอดชีวิตจัง