เลือกเกิดไม่ได้ (5) ถึงเวลาไปสู่อ้อมกอดบ้านหลังใหม่

ช่วงระยะเวลาแค่ 7 วันที่เราตัดสินใจเอา “เจ้านำโชค” มาไว้ที่บ้านเพื่อรอฉีดวัคซีนก่อนส่งน้องไปสู่ครอบครัวใหม่ที่ใจดีรับน้องไปดูแลต่อ ต้องบอกว่าเหนื่อยมากพอสมควรกับการเลี้ยงลูกหมา 2 ตัว ลูกหมาคนละสายพันธุ์ อายุห่างกันแบบนี้ .. แต่มีความสุขมากถึงมากที่สุดกับวันเวลาที่รู้ว่ามีอีกสองชีวิตเฝ้ามองดูเรา เวลาหิวก็จ้องมองด้วยสายตาที่คาดหวัง เวลาอยากสนุกก็กระโดดขึ้นมาหาคลอเคลียไม่ห่าง ^_^

แม้ว่าเจ้าหลงจะไม่รังแกน้องเลย ส่วนมากจะเป็นการหยอกและเล่นกันเองมากกว่า แต่ด้วยความที่เจ้าหลงตัวโตกว่าเยอะมากถึงจะเล่นกับน้องเบาแค่ไหน บางครั้งเจ้านำโชคก็เจ็บตัวจากแรงกระแทกของตัวเจ้าหลงเหมือนกัน แต่ก็ไม่เคยได้รับบาดแผลกันเลยสักแผลทั้ง ๆ ที่พอตื่นก็เล่นกันตลอดเป็นแบบนี้ตลอดระยะเวลา 7 วัน ต้องบอกว่าเจ้านำโชคตัวเล็กก็จริงแต่ใจสู้มาก ไม่เคยกลัวเจ้าหลงเลยเหมือนน้องเป็นลูกหมาพันธุ์ผสมที่พ่อของน้องน่าจะมีเลือดนักสู้

วันแรกที่นำมาบ้านเราจัดการอาบน้ำ กำจัดหมัดหมาเหมือนที่เล่าให้อ่านแล้วครั้งก่อน หลังจากนั้นอีก 2 วันช่วงกลางวันเราก็ยังคงหาไข่ของหมัดหมาให้อยู่เรื่อย ๆ ดูแลแผลตามตัวเจ้านำโชคที่เกิดจากน้ำลายของหมัดหมา จนน้องมีสภาพที่ดูดีขึ้น แต่ขนยังบางอยู่เพราะว่าหลุดร่วงจากแผลเยอะเหมือนกัน

คืนแรกที่มานอนที่บ้านพอเจ้านำโชคหลับเราก็เอาเข้ากรงนอน พอตื่นขึ้นมาก็ร้องทันทีไม่ยอมนอนเลย ตอนแรกเรานึกว่าเจ้านำโชคกลัวพอเอามานอนกับเจ้าหลงก็กลายเป็นว่าไม่นอน เล่นหยอกและร้องกันลั่นบ้านสุดท้ายคืนนี้เจ้าหลงนอนในห้องนอนกับแฟน ส่วนเราต้องออกมานอนห้องโถงกับเจ้านำโชคโดยไม่ได้ให้นอนในกรงแล้วปล่อยให้นอนนอกกรง เจ้านำโชคก็ขยับตัวมานอนข้างเราและหลับสบายกันถึงเช้าเลย

แค่วันที่ 2 เจ้านำโชคเริ่มคุ้นชินกับเราแล้ว เห็นเรากับแฟนก็จะกระดิกหางใส่ตลอด เวลาเราเดินไปไหนก็จะเดินตามติดตลอดเวลาเช่นกัน ส่วนอาหารเราพยายามให้กินอาหารเม็ดเพราะเจ้าของใหม่เป็นผู้ชายกลัวว่าจะไม่มีเวลามาทำอาหารให้น้องกิน เลยไม่ให้กินอาหารที่เราทำเองเหมือนเจ้าหลง แต่ด้วยความที่น้องเป็นหมาจรอยู่กับแม่และมีคนเอาเศษอาหารมาให้กินตลอดก่อนหน้านี้ ทำให้น้องไม่ค่อยกินอาหารเม็ดเท่าไหร่ กินน้อยมากพอได้กลิ่นข้าวคลุกปลานิลต้มของเจ้าหลง น้องร้องลั่นบ้านเลยคงอยากกินเพราะความเคยชิน อย่างว่าอาหารเม็ดหมาบางตัวกินแต่ไม่ชอบเพราะสู้อาหารคนไม่ได้

เราเลยลองเอาอาหารเหลวให้เจ้านำโชคกิน ได้ผลเกินคาดเพราะเจ้านำโชคท่าทางจะชอบอาหารเหลวมากกว่าอาหารเม็ด ตอนนี้เลยกลายเป็นว่าเช้า – เย็นให้กินอาหารเหลว ช่วงกลางวันให้กินอาหารเม็ดและมีเสริมด้วยแครอทต้มสุกบ้าง ดูแล้วเจ้านำโชคจะชอบกินแครอทต้มมากให้เท่าไหร่ก็กินหมด ไปอยู่บ้านใหม่จะได้กินไหมล่ะลูก

เจ้านำโชคเป็นลูกหมาขี้อ้อน เวลานอนก็ชอบเอาคางมาพาดบนตัวคน ชอบเดินตามให้เราหยอกมีความขี้เล่นตามประสาลูกหมาชอบนั่งมองหน้าแล้วก็เอียงคอมองเรา รู้สึกว่าเจ้านำโชคจะสดชื่นขึ้นมากแล้วอยากวิ่งตลอด แต่เสียดายอาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์ฝนตกทุกวันเรามีโอกาสพาเจ้านำโชคไปวิ่งเล่นที่สนามหญ้าแค่ครั้งเดียวเอง วิ่งได้ไม่นานด้วยฝนก็ลงเม็ดและมีฟ้าร้องเลยต้องรีบกลับบ้านกัน ดูน้องจะชอบมากคงเหมือนลูกหมาทั่ว ๆ ไป

หลังจากคืนแรกที่เราออกมานอนห้องโถงกับเจ้านำโชค แต่คืนต่อ ๆ มาทุกคืนกลายเป็นว่าเรานอนกับเจ้านำโชคในห้องเสื้อผ้าแทน เพราะนอนห้องโถงเจ้าหลงจะร้องออกมาหาน้องและไม่ยอมหลับยอมนอนกันเลย แต่พอแอบไปนอนในห้องเสื้อผ้าเจ้าหลงหาไม่เจอค่อยได้นอนหลับสบายกันหน่อย เจ้านำโชคไม่ชอบนอนในกรงขอนอนในบ้านตรงไหนก็ได้ที่ไม่ใช่กรง ยิ่งถ้าได้นอนเห็นว่ามีคนอยู่ใกล้ ๆ ยิ่งหลับง่ายและหลับนานหลับเป็นตายจริง ๆ ส่วนมากดึก ๆ จะตื่นมาฉี่บางคืน โชคดีที่ฉี่ง่ายสอนให้ฉี่บนพรมหน้าห้องน้ำก็ฉี่ ค่อยยังชั่วหน่อยไม่ต้องออกไปนอกบ้านเหมือนเจ้าหลง พอฉี่เสร็จขอเล่นแทะ ๆ ผ้าสักพักเดี๋ยวหลับเองตื่นอีกทีตอนเช้าพร้อมเราเลย

เราสอนเจ้านำโชคให้นั่ง สอนง่ายเหมือนกันแค่ 2-3 ครั้งก็ทำตามแล้ว แต่พอสอนว่าขอมืออันนี้ไม่ยอมทำตามเลยกระโดนใส่และเห่าเถียงตลอดเถียงเก่งมาก จนต้องเรียกเจ้าหลงมาให้ขนมแล้วทำให้ดู เจ้านำโชคทำตามทันที 555 พอจะง่ายก็ง่ายเหลือเกิน
ในระหว่างที่เราเอาเจ้านำโชคมาดูแลก่อนส่งให้บ้านใหม่ เรากับแฟนก็ยังคงแวะเวียนไปให้อาหารเจ้าขาวกับลูกที่เหลืออีก 3 ตัวทุกวัน ช่วงนี้ฝนตกทุกวันบางวันตกหนักมากเราอดเป็นห่วงทั้ง 4 ชีวิตแม่ลูกครอบครัวนี้ไม่ได้เลยจริง ๆ บางวันไปไม่เจอเลยสักตัวฝนตกแบบนี้ไม่รู้มีคนเอาเศษอาหารไปให้กินบ้างไหม เราเอาอาหารเม็ดกับน้ำสะอาดติดรถไปทุกวัน ถ้าวันไหนไม่เจอก็ไม่ได้เทอาหารกับน้ำไว้ให้ เพราะเดี๋ยวจะกลายเป็นอาหารเสียเปล่า ๆ

วันเสาร์ที่ 8 มิ.ย.เป็นวันที่ต้องพาเจ้านำโชคไปฉีดวัคซีนแล้วก่อนส่งมอบให้ครอบครัวใหม่ ตลอดหลายวันที่ผ่านมาที่เราเลี้ยงดูและคลุกคลีอยู่กับเจ้านำโชค และด้วยความขี้อ้อน ความน่ารักสดใสเวลานอนต้องมานอนข้าง ๆ ทุกคืนนอนกอดกันทุกคืน พอนึกว่าต้องส่งเจ้านำโชคไปบ้านใหม่ก็อดใจหายไม่ได้ น้ำตาก็เริ่มไหลออกมาทันที ก่อนจะรับปากว่าจะนำตัวเจ้านำโชคมาดูแลฉีดวัคซีนให้ ไม่เคยคิดเลยว่าเวลาต้องส่งมอบน้องให้บ้านใหม่จะมีความรู้สึกแบบนี้ เวลาแค่ 7 วันทำให้เรารักเจ้านำโชคมาก มากจนไม่อยากเอาน้องให้ใคร แต่นึกถึงวันข้างหน้าถ้าน้องโตกว่านี้บริเวณบ้านก็มีเท่านี้น้องอาจจะลำบาก บ้านใหม่น่าจะสุขสบายกว่านี้ก็ต้องตัดใจให้น้องไปเจออนาคตที่ดีกว่านี้

ช่วงเย็นประมาณหกโมงเจ้าของใหม่ก็มารับเจ้านำโชคที่บ้าน “มารับไปอยู่บ้าน” คือสิ่งที่เขาพูดกับเจ้านำโชค แม้ลึก ๆ เราจะดีใจแต่ก็อดใจหายไม่ได้ พอเรายื่นเจ้านำโชคให้เจ้าของใหม่มองหน้าน้อง เจ้านำโชคก็มองมาที่เราเห็นแววตาใส ๆ ที่มันเคยมองมาที่เราเหมือนทุกครั้งเท่านั้นเองน้ำตาเอ่อเลย เราทนไม่ไหวไม่สามารถยืนมองจนเขานำเจ้านำโชคขับรถออกไปได้เลย ทั้งเราและแฟนต่างเข้าบ้านน้ำตาซึมกัน และกลายเป็นว่าคืนนี้เรานอนไม่หลับคิดถึงนำโชคมาก กลัวว่ามันจะซึมจะร้องจนต้องทักไปหาเจ้าของใหม่น้องเพื่อถามข่าวคราว เจ้าของใหม่น้องบอกว่าน้องไม่ซึม ซนมากตื่นมาก็เล่นซนตลอด ชอบเดินตามและกัดโน่นกัดนี่ (เหมือนตอนอยู่ที่บ้านเลย) เราขอให้เขาส่งรูปมาให้ดูหน่อย แค่ได้อ่านข้อความได้เห็นรูปเจ้านำโชค (เปลี่ยนชื่อใหม่เป็น “โป้ยเซียน”) เราก็ร้องไห้อีกแล้ว … เฮ้อแย่จังเดินไปตรงไหนในบ้านที่น้องเคยเดินตามก็คิดถึงน้ำตาเอ่ออีกแล้ว สู้ ๆ นะบอกตัวเองน้องมีความสุขเราต้องมีความสุขไปด้วยจะทุกข์ไม่ได้

แม่ส่งหนูได้เท่านี้นะ “นำโชค” เจอกันหนูคงจำแม่ไม่ได้แล้วเพราะหนูยังเด็กมาก หรืออาจจะไม่ได้เจอไม่ได้ยินข่าวคราวของหนูอีก แม่ขอให้หนูโชคดีเหมือนชื่อที่แม่ตั้งให้ แม้หนูจะเปลี่ยนชื่อใหม่เป็น “โป้ยเซียน” รักหนูนะ “นำโชค” ของแม่