เจ้าหลง ชีวิตน้อย ๆ ข้างถังขยะ EP.3 ชีวิตใหม่

EP นี้จะมาว่ากันด้วยเรื่องการวิ่งออกกำลังกาย และการกลับบ้านใหญ่ครั้งที่สอง ตั้งแต่ EP แรกที่บอกว่าเจอเจ้าหลงหลังจากที่เราสองคนไปซ้อมวิ่งตอนเช้ากัน ฉะนั้นเมื่อมีเจ้าหลงเข้ามาในครอบครัว เราก็อยากให้เจ้าหลงแข็งแรงและอยู่กับพวกเราไปนาน ๆ เราเลยลองพาเจ้าหลงไปวิ่งกับเราด้วย การที่เราจะให้หมาวิ่งไปพร้อมกับเราแบบไม่โดยรถเหยียบ หรือวิ่งออกนอกเส้นทางก็ต้องใช้สายจูง ซึ่งแน่นอนว่าต้องเป็นแบบเต็มตัวเพื่อช่วยรัดช่วงตัวสุนัขด้วย (เสียเงินซื้ออุปกรณ์วิ่งตัวเองไม่พอต้องซื้อของหมาอีก 55)

เจ้าหลงเริ่มหัดวิ่งครั้งแรกวันที่ 4 เม.ย.62 ธรรมดาของสุนัขพอปล่อยให้วิ่งก็จะวิ่งไปเรื่อยเปื่อยเป็นอิสระมาก ๆ ควบคุมได้ยาก เราต้องใช้วิธีผูกสายจูง ออกตัวตอนแรกวิ่งไปพร้อมกัน เราสังเกตว่าเจ้าหลงจะวิ่งไป และคอยมองมาหาเราสองคนสลับกันไปมา วิ่งตัดหน้าตัดซ้ายตัดขวา ไม่ได้สิแบบนี้อันตราย

เอาใหม่ๆ เราเปลี่ยนวิธีเป็นให้แฟนจูงสาย ส่วนเราวิ่งออกตัวไปก่อนเล็กน้อย ได้ผลจ้า เจ้าหลงวิ่งตามเราแบบไม่คิดชีวิต เร็วมากๆ จนแฟนต้องคอยดึงสายไว้เพื่อลดระดับความเร็วของการวิ่ง (กลัวหมาน๊อค) ส่วนเราก็ต้องวิ่งทิ้งระยะบ้างเพื่อให้เจ้าหลงวิ่งตามแบบไม่ต้องห่วงด้านหลัง และบางครั้งก็ต้องหยุดรอบ้างเพื่อไม่ให้เจ้าหลงวิ่งเร็วจนเกินไป จากนั้นก็แวะให้จิบน้ำช่วงกิโลที่ 3 ก่อนจะพาวิ่งต่อจนได้ครบ 5km. ก็หยุด ปล่อยสายจูงให้เจ้าหลงเป็นอิสระให้กินน้ำ ให้พัก ให้วิ่งเล่นเอง ยังมีแรงคึกอีกเยอะ สงสัยจะชอบ
(รูปวิ่ง 1 หรือ รูปวิ่ง 3)

กลับถึงบ้านอาบน้ำให้ตัวหอม ๆ กินข้าวอิ่ม จากนั้นเจ้าหลงก็สลบ หมดสภาพไปเลย 55 FunRun แรกก็จะเป็นแบบนี้แหละลูกเอ๋ย ประเดี๋ยวเจ้าก็จะชินกับมันเอง ..

วันหยุดสงกรานต์ปีนี้ได้หยุดยาวหลายวัน เราพาเจ้าหลงกลับบ้านที่นครฯ อีกครั้ง รอบนี้มารับกันหลายคนก่อนถึงบ้านพวกเราพากันแวะเที่ยวสระมรกตก่อน ซึ่งแน่นอนสุนัขห้ามเข้าข้างใน แฟนเราเลยขอเป็นคนอยู่ข้างนอกพาเจ้าหลงเดินเที่ยว และนั่งรอทุกคนที่รถ

พอถึงบ้านก็ตามคาด เจ้านานะร้องเห่าเหมือนเดิม เราก็พยายามอุ้มเจ้าหลงไปให้เจ้านานะดม และบอกว่าอย่าทำน้องนะให้น้องอยู่ด้วย แรก ๆ เจ้านานะทำเหมือนขู่แต่ก็ดม ๆ และทำท่าว่าอยากจะเล่นด้วยมากกว่า แต่เพราะเจ้านานะตัวใหญ่มาก ทำให้เวลาเล่นก็จะหนักมือไปหน่อย หยอกกันทีเจ้าหลงร้องลั่นเลย วิ่งหนีสิงานนี้ รอบนี้อยู่บ้านหลายวันเจ้าหลงเองก็คงอยากเล่นกับพี่ มันจะค่อย ๆเข้าไปหากันเอง แกล้งหยอก ๆ กันเอง เข้าไปนอนใกล้ ๆ พอเห็นว่าเจ้านานะไม่ดุแล้ว เท่านั้นเองตามนิสัยหมาเด็ก ทั้งเล่นทั้งหยอก วิ่งกวนเจ้านานะ หยอกเข้าไปใกล้ ๆ ให้นานะอยากเล่นด้วยแล้ววิ่งหลบ จนต้องสงสารเจ้านานะแทน ที่อยากจะฟัดกับน้องแต่ทำได้ไม่เต็มที่เพราะถูกผูกแบบให้มีพื้นที่วิ่งได้นิดหน่อย (นานะเป็นสุนัขผสมระหว่างบางแก้วกับพันธุ์ทาง ไม่ดุแต่ชอบไล่รถมอเตอร์ไซด์เลยต้องผูกไว้ตลอด จะปล่อยให้วิ่งบ้างบางครั้ง)

กลับบ้านรอบนี้เจ้าหลงดูมีความสุขมาก คงเพราะมีพื้นที่ได้วิ่งแบบอิสระทุกวัน มีบ่อโคลนให้เอาตัวลงคลุกจนกลายเป็นลูกวัวได้ตลอด (บ่อโคลนกับสุนัขเป็นของคู่กันเสมอ คนที่เลี้ยงสุนัขจะเข้าใจดี เตรียมหาไม้เรียวแป๊บ ^_^ )

และแล้วเช้าวันที่ 18 เม.ย. เรากลับมาบ้านที่กระบี่ วันนี้ทั้งวันเจ้าหลงดูเศร้ามาก แม้ว่ามันจะกินอาหารปกติ แต่ส่วนมากจะนอน บางครั้งก็เดินวนๆในบ้านสักพักก็นอน ไม่ยอมเล่นกับคน เรียกก็ไม่ค่อยจะมาหา เล่นบ้างนิดหน่อยแต่ไม่คึกคักเป็นแบบนี้อยู่เกือบ 2 วันเรากับแฟนคิดว่าน่าจะเป็นเพราะคิดถึงบ้านใหญ่ น่าจะคิดถึงเจ้านานะ และเด็กๆหลานๆที่บ้านเพราะรอบนี้กลับไปอยู่บ้านหลายวัน ทุกวันจะมีเด็กๆมาเล่นด้วย เดี๋ยวคนนั้นมา เดี๋ยวคนนี้มา สักพักก็ได้ไปเล่นกับเจ้านานะ แต่พอกลับมาก็เจอแค่เราคนเดียวช่วงกลางวัน ซึ่งเราก็ขายของ มีงานบ้านอื่น ๆ ที่ต้องทำระหว่างวันอีก ก็ไม่ค่อยได้เล่นกับมันมาก ช่วงเย็นแฟนเลิกงานกลับมาก็เล่นกับมันบ้าง แต่มันก็ยังดูซึม ๆเศร้า ๆ เลยต้องพาออกไปหาที่วิ่งเล่นตอนเย็นบ้าง ตอนเช้าบ้าง เพื่อให้มันลืม ๆ ความคิดถึงบ้านใหญ่